روش اندازه گیری پارامترهای همودینامیک در زمان هیپوکسی و هیپرکپنی حبابچه ای حاد در ریه ایزوله تهویه شده و پرفیوز شده در خرگوش

مقدمه: اختلالات حاد تنفسی مانند بیماریهای انسدادی ریه و کاهش تهویه ریه ممکن است به صورت هیپوکسی و هیپرکپنی حبابچه ای بروز کرده که اثرات متناقضی بر عروق ریوی دارد. هدف از مطالعه حاضر، راه اندازی مدل (setup) ریه ایزوله و پرفیوز شده و بررسی اثرات هیپوکسی و هیپرکپنی حبابچه ای روی مقاومت عروق ریه می باشد. روش ها:مطالعه بر روی ریه خرگوش سفید نیوزلندی انجام شد. بعد از بیهوشی حیوان و تزریق هپارین جهت جلوگیری از تشکیل لخته، تراشه حیوان کانول گذاری شد. سپس قفسه سینه باز و شریان ریوی را کانول گذاری کرده و ریه پرفیوز و تهویه شده به دقت از قفسه سینه خارج شد. ریه های سالم را به صورت تصادفی به سه گروه 7 تائی تقسیم گردیدند. هر ریه به مدت 30 دقیقه با گاز نورموکسیک-نورموکپنیک، یا هیپوکسیک-نورموکپنیک و یا هیپوکسیک-هیپرکپنیک تهویه شده و تغییرات مقاومت شریان ریوی در دقیقه و ماکزیمم مقاومت مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: تهویه ریه ایزوله با گاز هیپوکسیک -نورموکپنیک ابتدا مقاومت شریان ریه را به سرعت افزایش داده که بعد از 8 دقیقه به آهستگی شروع به کاهش کرد. بعد از 12 دقیقه سیر کاهشی معکوس شده و به تدریج تا پایان آزمایش افزایش پیدا کرد. در زمان تهویه ی ریه با گاز هیپوکسیک - هیپرکپنیک ابتدا مقاومت عروقی به سرعت (4/2±3/ 17درصد در دقیقه) در مقایسه با گروه هیپوکسیک-نورموکپنیک (6/1±86/8 درصد در دقیقه) افزایش یافته در حالی که ماکزیمم افزایش هر دو گروه مشابه بود. نتیجه گیری: در ریه ایزوله، تهویه و پرفیوز شده خرگوش، اثر هیپوکسی حاد حبابچه ای بر مقاومت عروق ریوی پیچیده است و ترکیب هیپوکسی و هیپرکپنی به صورت گذرا مقاومت عروق ریه را بدون آنکه برماکزیمم آن اثر قابل ملاحظه ای داشته باشد زیاد می کند.